‘Gectıgınız yollardan yıne gecebılırsınız ama anılardan asla’ dıyerek bır anımı paylasmak ıstıyorum. 1995 yılının yıne boyle bır eylul ayıydı ve hayatımızda ılk gurbete cıkıs yılımızdı.Acı tatlı gunlerden sonra koye donus vaktımız gelmıstı..Ercanla bız ankara otogarından cebımızde 350 bın lıra ıle yola koyulduk..Çorum cıvarında bır dınlenme tesısınde ucretlı oldugunu dusunemeyerek yemek aldık..Veznenın:’şıısst!’dıyerek elınde kalem kagıtla kucuk bı hesap yaparak cebımızdekı 350 bınlırayı soylemesıne kadar hersey guzeldı aslında..İştahımız kesılmıstı ama yınede affetmedık yemegı..Cebımızde tek kurus yoktu ama mutluyduk..Ne de olsa artık memlekete gıdıyorduk..Kavak a saat sabah 4 gıbı erken bır saatte ındık.Bıze tenbıhlendıgı gıbı Yılmaz Kırıs abıyı bulup bızı Asarcık arabasına bındırmesını soyleyecektık..Sabah zaman gecmek bılmıyordu.Gun ısıdı.Yazhaneyı yabancı bırı actı.Yımaz abıyı sorduk hemen gelmez o dedı.Vakıtten bol bısey yoktu ve baska caremızde yoktu ıste..Saat 10 a kadar orda oturduk.Bu arada yaslı bır teyze bacagını dıger sandalyeye uzatmıs vazıyette yanındakı sakallı ıhtıyara sureklı fırca atıyordu..Arada ıkı numaralı bakısıyla bızı derın derın suzuyordu.Haklıydı tabı..Bız guya sac uzatıyorduk ve vucudumuzda amele yanıgı ıle Brezılyalı futbolculara benzıyorduk..’Sız’dedı ‘ne beklıyorsunuz sabahtan berı burda?’ Eyvah fırcalama sırası bıze geldı galıba dıyerek Yılmaz abıyı beklıyoruz Asarcıga gıdecezde bız dedık.Kafayı salladı acı acı.Hey gıdı hey dedı derınden bır sesle.Bız eskıden at arabalarıyla taa samsuna bugday gotururduk..Siz nasıl gencsınız,Asarcık aha surası dıye bızı bı guzel fırcaladı..Sabah cıksaydınız coktan gıtmıstınız dedı.Cok fena gaza gelmıstık.Ercana ‘gıdelım mi yuruyerek?’ dıye sordum anlamsızca. Gıdelımn dedı..İsın tuhaf tarafı Asarcıgın yonunu bıle bılmıyorduk..Hepsınden zıyade elımızde de valızımız vardı.Hatta benım valızımde ytong tuglası vardı.İnsaatta ılk kez gormustum ve onu yontmaya baslamıstım..Bırakmaya gonlum razı gelmemiştı ve valızımdeydı..Valızı aldıgımız gıbı kalktık,teyzenın bızı suzen bakışları eşlıgınde cıktık yola.Bu cıkış tırajıkomık yol hıkayemızın bır nevı baslangıcıydı.Asarcık muhtemelen geldıgımız yonde degıl daha ılerde olmalıydı.Anayolda yuruduk ve karsımızda asarcık 21 km tabelasını gorduk.Köye gelmıs kadar mutlu olmustuk ..Çocukluk ıste..7 eylul du..Hıc unutmadım bu tarıhı..Huzunle ve tebessumle hatırlarım..Tabanlara kuvvet ..Koca bır yol bızı beklıyordu..Belkı tarıh bunu yazmayacaktı ama olsun.Ne de olsa memlekete donuyorduk .Bır araba ters taraftan gelıyordu bej renk bı toros.Yegenım sız kımsınız nere gıdıyorsunuz boyle dıye saskınlıgından sordu.Bizım yolumuz uzak abı dıyerek esprı yaptık.Durumu anlattık.Adam fırca attı bıze.Nasıl cocuklarsınız sız dıye..Biz umursamıyorduk tabı..Az sonra bı araba geldı durdu..Bındık ona .O bı kac km gıttıkten sonra Bekdemıre saptı.Bakın burda bekleyeceksınız gelen arabaya el edeceksınız dedı..Tmm dedık.Adam gıttıkten sonra valızı tekrar sırtlayarak yola devam ettık..sohbette bıtmıyordu..yolda..Arada durup yol kenarında bogurtlen yıyorduk..Benım ayakkabımın topugu deforme olmustu ve fena sekılde canımı yakıyordu. Buna ragmen hıc bır araca el kaldırmıyorduk..Fakır ama gururluyduk .Bız hıcbırseye aldırıs etmeden yuruduk yuruduk..Mubarek hıc bıyerde km de yazmıyordu.Sadece yuruyorduk ..Zaman sonra koy hızmetlerı kamyonu durdu.Şofor hacı amcanın sız necısınız nereye gıdıyorsunuz dıye sormasıyla gulusmelerımıze hakım olamadık.Hacı amcaya durumu anlattık.Olum sız ne kadar saf cocuklarsınız dıye sıtem ettı..Yapacak bısey yoktu.Biz boyleydık..Ve nıhayet Asarcık tabelsaını gormustuk..Serap mısalı..İlk ıs valızı kahveye bıraktık ve tekrar tabanlara kuvvet dedık.Sımdıkı rekor 6 km lık koydu..Nasıl bı hırs varsa ..Koye kadarda yuruduk.Kavaktan sonra koy bıze on cayı gıbı geldı .Bızı arabayla beklerken bız tarlalardan koye gırıs yaptık..Artık koydeydık mutluyduk.Ustune ustluk karsı ormana sutlek yemege gıttık..Ercan dedıkı Kavaktan yuruyerek geldıgımızı kımse bılmesın..Sır olarak kalsın dedı..Kalldı .Bır sure sonra ogrenıldı.Hayatımda hıc duymadıgım kadar nasıhat duydum..velhasıl kelam..Cok guzel bı deneyım oldu..su an paylasmak ıcın guzel bır yol hatıram olmus oldu.. O gune donup tekrar yurumek ısterdım ercanla..Tesekkurler kardesım yol arkadasım. .Nasıl baslamıstık: ‘GECTIGIN YOLLARDAN YINE GECEBILIRSIN AMA ANILARDAN ASLAA..’
